Cüneyd-i Bağdadi Asr sure-i şerifinde geçen; “Zamana yemin olsun ki insan hüsrandadır”, ayet-i kerimesinin manasını tefekkür ediyordu.
Pazar yerinden geçerken, buz satan bir adamın sürekli; “BUZ ALIN!, BUZ VAR!, BUZ ALSANA!” diye neredeyse insanların kolundan tutup ısrarla buz satmaya çalıştığını gördü.
Satıcıya; “Neden bu kadar ısrar ediyorsun ki, zorla satılır mı”
deyince satıcı; “Ee ERiYOR !” cevabını verir.
Bunu duyunca da, o anda bayılır. Yanındakiler,ayıldığında ne olduğunu sorunca;
-“O adamın buzlarında kendi ömrümü gördüm. Neden zamana yemin edildiğini ve neden insanın zararda olduğunu şimdi daha iyi anladım , Sıcak, adamın maddi sermayesi olan buzları eritip tükettiği gibi, zaman da asıl sermayemiz olan ömrümüzü tüketiyor. Saniye saniye, dakika dakika ömür buzumuz eriyor, hissedebiliyor musunuz?” buyurur.
Ömrümüz buz misali eriyip gidiyor. Sattık, sattık. Satamazsak eriyor. “Nefis ve malını Cenâb-ı Hakk’a satmak ve ona kul olmak ; ne kadar kârlı bir ticaret, ne kadar şerefli bir rütbe…” Cenab-ı Hakk’a hakiki kul , Rasülüne hakiki ümmet olabilmek niyazı ile…