Bir sahabi Hz. Ali’nin yanına gelir ve der:
“Ya Ali, çok büyük dertlerim var. Ruhum sıkılıyor, kalbim daralıyor, kendimi çok mutsuz hissediyorum.”
Hz. Ali sorar: “Bahsettiğin dertler sen doğduğunda var mıydı?’ Hayır yoktu, der sahabi. ‘Peki, öldüğünde seninle gelecekler mi?”
Yine “Hayır” der sahabi.
Hz Ali (ra) sahabiye gülümser ve şöyle der:
“O zaman dün seninle olmayan, yarın da yanında olmayacak sıkıntılar için bugününü mutsuzluğa mahkûm etme.”
Yani demem o ki, geçiyor dostlar. Bugün ‘dert’ dediğimiz ne varsa geçiyor. Zor gördüğümüz, yıldığımız, altında ezildiğimiz neler varsa geçiyor. Hatta istemesek de, dur desek de, bitmesin desek bile dinlemiyor ve geçiyor.